• Menu
  • Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

Logo Infamuze

De etalage van Infamuze

  • Home
  • Alle berichten
    • Plaatvandedag
  • Creatief
    • Concepten en vormgeving
    • Tekeningen en illustraties
    • Foto’s
    • Teksten
    • Websites en social media
  • Over Infamuze
  • Contact
  • Home
  • Alle berichten
    • Plaatvandedag
  • Creatief
    • Concepten en vormgeving
    • Tekeningen en illustraties
    • Foto’s
    • Teksten
    • Websites en social media
  • Over Infamuze
  • Contact

De ontdekking van de hemel (theaterversie)

8 februari 2015

Wat De ontdekking van de hemel (theaterversie)

Waar Koninklijke Schouwburg, Den Haag

Wanneer 7 februari 2015

De schrijver als God, of God als schrijver? Vlak voor de pauze loopt ineens Harry Mulisch over het toneel, bedaard, van links naar rechts, zonder verder iets te doen of te zeggen. Gemompel in de zaal, een vrouw achter me die verzucht “mijn God”. Want acteur Genio de Groot lijkt inderdaad akelig veel op de grootmeester. En dan weet je: na de pauze wordt het anders. De hand van de meester gaat zich roeren. Als de engelen uit het boek grijpt Harry de rest van de voorstelling in in de levens van Onno Quist (Waldemar Torenstra), Max Delius (Sieger Sloot) en Ada Brons (Lidewij Mahler). Voor de pauze leren we de drie kennen: Onno, welbespraakt zoon van een politicus met een studie rechten en een eredoctoraat voor het ontcijferen van het Etruskisch. Max, die de sterrenhemel aftuurt en afluistert om verklaringen te vinden, maar niet ’s nachts (“dat is voor mietjes”), want dan verliest hij zich liever in de een na de andere vrouw. En Ada. Burgermeisje, zoals ze zichzelf noemt, met cello en grootse plannen om de wereld te bespelen. Met sterke, snelle dialogen en af en toe een opmerking naar het publiek wordt de bijzondere vriendschap tussen de mannen geschetst en blijkt de gecompliceerde liefde voor de onschuldige Ada. Maar na de pauze treffen we Ada in coma, onverbiddelijk verbonden met haar cello, zwanger van het kind van een of beide (?) mannen. Haar moeder Sophia (Lieneke le Roux) verzorgt de kleine Quinten met Max vanaf zijn geboorte. Nou ja, kleine Quinten? Als we aan Quinten (Marijn Claes) worden voorgesteld is de roodharige jongen op letterlijk schitterende gympen toch echt al een tiener. En daarmee spoedt het verhaal zich naar zijn reis naar Rome en Jeruzalem, waar hij zijn droom, zijn missie, zal volbrengen. Met Harry die af en toe ingrijpt om het toeval een handje te helpen.

De ontdekking van de hemel is bijzonder knap ‘vertaald’ van een boek dat richting 1000 pagina’s gaat naar een vlotte voorstelling van ongeveer 2,5 uur die elke minuut weet te boeien. Met weinig karakters en amper decor, maar wel met de scherpe dialogen die we van Mulisch kennen en acteurs die dit werk kunnen dragen. Met filosofische bespiegelingen, maar vooral ook veel humor. Waarin, net als in het boek, alle eindjes aan elkaar worden geknoopt. Bewerker en regisseur Ignace Cornelissen heeft werkelijk een bijzondere voorstelling neergezet. De keuze om Harry Mulisch een zichtbare plaats te geven is de meest opvallende afwijking van het boek, waar onzichtbare engelen aan de touwtjes van de wereldgeschiedenis trekken. Maar tegelijkertijd laat het haarscherp zien dat de schrijver bepaalt wat er gebeurt, geen boom valt als hij daar geen bedoeling mee heeft. De God van het verhaal. Gelooft u nog in toeval?
Website voorstelling
Previous Post: « Mijn Top2000-lijstje van 2014
Next Post: Farewell, farewell live at Folk Alliance 2015 »

Primary Sidebar

De etalage van @infamuze

  • Facebook
  • Instagram
  • LinkedIn
  • Twitter
  • YouTube
Procreate-portret van Scribblebug Draws
Tekening van David A Stewart via Sktchy
The Nightmare Before Christmas
Lente

Bekijk meer foto's en tekeningen en illustraties
Tweets by @infamuze

Copyright © 2022 Infamuze | Created by Infamuze