Vanmorgen wilde ik eigenlijk iTunes of Spotify over de boxen gooien, maar omdat ik nog niet had verzonnen wat ik dan wilde draaien bleef de radio nog even aan. En gelukkig maar… want opeens was daar de volledige versie van Lippy kids van Elbow, dat is een minuut of zes waarin zo af en toe maar wat gebeurt. Toch boeide het me en bij terugluisteren weer en bij nog eens terugluisteren weer. Is het de steeds herhalende, bezwerende uitroep ‘build a rocket, boys’ (de titel van het album), de ‘hangende’ pianonoot, de bas? Ach, ik wil het niet eens weten, laat mij maar genieten! (niet van de rest van het album overigens, daar kom ik vooralsnog niet doorheen)