Wat uitleg bij mijn statistieken van Last.fm. Hierbij de lijst met meestgedraaide artiesten van 2010, met daarbij het nummer dat ik volgens Last.fm het meest gedraaid heb. En dat terugkijkend kom ik tot de ontdekking dat het in een paar gevallen niet mijn favoriete nummer is… De links verwijzen naar Spotify of Youtube (in die volgorde).
1. Karine Polwart: al een tijdje was ik weg van Holy Moses van Karine, maar ik was nog nooit verder gekomen dan dat nummer. Begin dit jaar sloeg de vonk dan toch over en heb ik in één keer twee albums gekocht: This earthly spell en Scribbled in chalk. Vooral die eerste plaat heb ik digitaal grijs gedraaid. Deze Schotse folkzangeres heeft het een tijdje rustig aan gedaan rondom haar bevalling, maar ik hoop echt dat ze een keer naar Nederland komt. De steun van Krista Detor hebben we hiervoor al… Topnummer: Behind our eyes (van This earthly spell).
2. Kelly Dalton: een Amerikaanse singer-songwriter die dit jaar zijn tweede album heeft uitgebracht: Everything must go. Vier jaar geleden zag zijn debuut het licht en twee jaar geleden maakte hij een EP. De clip bij het nummer Let me in heeft inmiddels een paar prijzen in de wacht gesleept en Kelly’s muziek verspreidt zich zo langzaam maar zeker. Topnummer: Golden days (van The love in every bar).
3. Fairport Convention: een ‘ouwetje’ in de lijst, maar een klassieker, zeker weten. Al ben ik wel selectief: alleen de periode met Sandy Denny vind ik interessant. Ik heb inmiddels veel cd’s, ook livewerk en verzamelaars en via Youtube en Spotify kom ik nog mooie oude dingen tegen. Topnummer: A sailor’s life (dat nummer gaat blijkbaar vaak aan me voorbij, ik zou het zelf nooit zo hoog hebben gedacht; van Unhalfbricking), eervolle vermelding voor Genesis Hall dat ik pas ontdekte toen ik de cd Unhalfbricking dit jaar kocht
4. Midlake: één van mijn fijnste ontdekkingen dit jaar. Sorry, John Grant wil er bij mij nog steeds niet helemaal in… Wat baalde ik toen ik in november het concert op Crossing Border door ziekte moest laten schieten! Nou ja, eervolle vierde plaats in de jaarlijst dan maar. Topnummer: Acts of man.
5. Ricky Koole: altijd fijn om bij een concert van Ricky Koole te zijn. Dit jaar zag ik Laagland in het theater en was weer helemaal verkocht door de fijne muziek en het samenspel tussen Ricky Koole en Leo Blokhuis. Natuurlijk ging ook de cd van de tour mee naar huis (samen met de LP). Topnummer: House for sale (toen ik Ricky dit nummer voor het eerst hoorde zingen voelde ik de pijn achter het verhaal voor het eerst pas echt, knap dat ze dat gevoel blijft oproepen via de cd).
6. Rene Kaaij: ook Rene Kaaij bracht dit jaar zijn tweede album uit, ChannelXIX. Bijzonder is dat hij dit album vrijwel alleen in elkaar heeft gedraaid (en ik was er bijna iedere dag bij!). Een mooie, eerlijke plaat die ook nog eens heel erg afwisselend is. Zo afwisselend dat sommige mensen een bepaald nummer toch echt overslaan (ik niet, hoor). Topnummer: Heading for London Town (maar mijn echte favorieten zijn Locked up in your song en The state I’m in).
7. William Fitzsimmons: een ontdekking via-via-via Spotify. Deze langbaardige singer-songwriter maakte met zijn kleine plaat op mij erg veel indruk. Maandenlang draaide ik de muziek alleen op Spotify, maar begin december kon ik (dolgelukkig) de fysieke schijf van The sparrow and the crow uit een Londense platenbak vissen. In februari staat William Fitzsimmons trouwens in Paradiso. Topnummer: After afterall.
8. Angus & Julia Stone: broer en zus kwamen dit jaar naar de hoofdstad en wat ben ik blij dat ik bij dat concert was! Het was echt een betoverende avond en in mijn herinnering heeft heel Paradiso anderhalf uur lang haar adem ingehouden. De nieuwe plaat wil er op de een of andere manier nog niet helemaal in, maar voorganger A book like this is veel langsgekomen dit jaar. Topnummer: Hollywood.
9. Sandy Denny: ik luister veel en graag naar Sandy Denny, of ze nu bij Fairport Convention, Fotheringay, met anderen of solo zingt. Alleen dat nummer met Led Zeppelin is niet helemaal mijn ding… Gelukkig heeft ze genoeg moois nagelaten toen ze inmiddels ruim 32 jaar geleden overleed. Voorkeuren? Sterk wisselend. Topnummer: Blackwaterside (maar zonder statistieken voorbijgestreefd door het nummer Fotheringay, ongeacht welke versie: van plaat, live of als demo).
10. Mat Kearney: heerlijke plaat om andere dingen bij te doen en dat is niet negatief bedoeld. Wel de enige plaat die ik nog steeds alleen maar via Spotify beluister en niet vanaf gekochte MP3 of (geripte) cd. Dit is een nieuwe categorie in mijn muziekbeleving… Topnummer: New York to California.
