Schuin tegenover me zit een man met een klein, dik boekje. De losse kaft hangt er wat uitgeleefd bij. Losse kaften zwerven bij mij altijd in de boekenkast, ver van de boeken waar ze bij horen. Zonde als ze beschadigen! Maar bij deze man is de kaft misschien wel echt onderdeel van het boek, niet zomaar een versiering van een vormgever. Hij heeft zijn benen over elkaar geslagen en op de hoogste knie ligt het boek, ik kan jammergenoeg niets van de titel maken. Op zijn andere been ligt een dik grijs schrift waarin hij af en toe aantekeningen maakt. Zou hij recensent zijn en als hij ze tegenkomt pittige quotes opschrijven om in zijn stuk voor een krant of tijdschrift te gebruiken? Of, en ik merk dat ik dat eigenlijk hoop, maakt hij notities om het boek in zijn hoofd te prenten, omdat het hem ideeën of inzichten geeft die hij niet wil verliezen? Ik ben wat teleurgesteld als hij ineens met een driftig gebaar boek en notitieblok in zijn tas mikt. Er is weinig liefde voor het boek in de beweging te herkennen. Ik lees de recensie binnenkort wel.